Sklejka

Nazwa sklejka oznacza ogólnie płyty z materiałów drewnopochodnych, które składają się ze sklejonych ze sobą co najmniej trzech warstw drewna, a włókna sąsiadujących ze sobą warstw mają przesunięty kierunek (zwykle o 90°). Dzięki temu następuje znaczne ograniczenie właściwości materiału, które są związane z kierunkiem („praca” drewna wskutek pęcznienia i kurczenia się).
Sklejka ma budową symetryczną i składa się zawsze z nieparzystej liczby warstw. Warstwy mogą składać się z forniru, płyt drewna litego, prętów drewna litego lub innych materiałów drewnopochodnych.

W zależności od rodzaju warstw, sklejka dzieli się na

  • Sklejkę fornirową (płyty fornirowe, forma specjalna płyta Multiplex o grubości co najmniej 12 mm, posiadająca co najmniej pięć warstw)
  • Sklejka prętowa („płyta stolarska”) z warstwą środkową z wycinanych drewnianych listewek lub z prętów o grubości 8 mm, w pozycji stojącej, które są wykonane w forniru struganego
  • Sklejka deseczkowa z poprzecznie sklejonych tafli drewna litego
  • Sklejka złożona z warstwami wewnętrznymi z innego materiału drewnopochodnego (np. płyta wiórowa, fornir drewniany jako warstwa wierzchnia).

Dzięki dużej liczbie wersji i właściwości sklejka ma wiele zastosowań, np. w budownictwie jako płyta okładzinowa, a także w meblarstwie.

Obróbka sklejki

Sklejkę można obrabiać (ciąć, frezować, szlifować) i powlekać tak samo jak drewno lite. Ponieważ warstwy wierzchnie są zawsze wykonane z drewna litego (zwykle forniru), podczas szlifowania należy przestrzegać tych samych zasad, co podczas obróbki drewna litego. Należy pamiętać, że w przypadku bardzo cienkich warstw wierzchnich z forniru lub porowatych gatunków drewna, podczas prasowania płyt klej może zostać wyciśnięty przez pory drewna, co podczas następującego później szlifowania może doprowadzić szybszego zatkania się taśmy ściernej. Klingspor opracował produkty o specjalnych właściwościach, które zapobiegają przedwczesnemu zatykaniu materiałów ściernych.

Pasujące produkty

Powrót do Szlifierstwo