Warstwa pasywna

Tak zwana warstwa pasywna jest to cienka warstwa tlenku, która powstaje na powierzchni stali nierdzewnej po zetknięciu się z tlenem. Atomy chromu w stali tworzą wtedy razem z atomami tlenu gęstą, mało reaktywną warstwę tlenku (stąd nazwa „warstwa pasywna”), która zapobiega dalszemu procesowi utleniania, a tym samym rdzewienia stali. Właściwości i trwałość warstwy pasywnej zależą przede wszystkim od składu stopu stali.

Stal szlachetna reaguje z tlenem tak samo, jak stal normalna, tworząc warstwę tlenku. W przypadku stali normalnej tlen reaguje z atomami żelaza obecnymi w stali, tworząc porowatą powierzchnię (rdza), która umożliwia dalszy przebieg tej reakcji. Proces ten może doprowadzić do całkowitego 'zardzewienia' elementu.

W przypadku stali nierdzewnej tlen reaguje z występującymi w dużym skupieniu atomami chromu w stali na powierzchni i tworzy tam warstwę pasywną.
Rdza na stali ’nierdzewnej’ powstaje z dwóch przyczyn:

  • warstwa pasywna nie mogła powstać lub
  • warstwa pasywna została zniszczona

Niepowstaniu warstwy pasywnej można zapobiec tylko poprzez zachowanie wysokiego stopnia czystości. Powierzchnie obrabiane muszą być zawsze oczyszczane z wszystkich pozostałości. Dotyczy to w szczególności pozostałości materiałów ściernych. Do obróbki stali szlachetnej nadają się więc tylko materiały ścierne bez zawartości (udział masowy < 0,1 procent) chloru, żelaza i siarki.

Powrót do Szlifierstwo